Lieve mensen

De zon scheen toen ik aan deze brief begon en ik hoop dat hij nu ook schijnt bij jou, nu je mijn rondzendbrief begint te lezen.

Hier langs de grachten staan de bomen in een teer groene waas gehuld. Een stilte hangt om hen heen, alsof ze in een soort van meditatie zijn. Nu bloeit ook de magnolia in de achtertuinen en mijn witte was hangt er naast te drogen aan het balkon. Straks, op een ander balkon in de stad, staan een koning en zijn koningin naar ons te zwaaien. Wat kan ik me allemaal nog meer toewensen met deze tekenen van de lente.

Tekenen van een nieuw begin.

Zoals de media ons laat zien, zitten we volop aan het verleden vast. Maar is dat wel zo?

Ik heb de indruk dat de media mij een wereld laat zien die aan het verdwijnen is. Ook als we op 4 – 5 mei massaal de doden herdenken en onze bevrijding vieren uit een tijd, waarin ons land in een oorlog verwikkeld was en ontelbare velen de dood vonden.

Is ons leven nu veiliger? Ervaren we niet met toenemende mate dat er groepen mensen zijn die zich boven de wet hebben geplaatst en pogingen blijven doen de wet aan hun verlangens aan te passen?  Nog steeds zijn er de Instituten,  bedrijven etc. voor wie de mens alleen waarde heeft als bron van inkomen.

Vandaar dat ik speelde met de gedachten over tekenen aan de wand van mijn leven, die mij signalen geven dat we groeien naar een meer veiliger en harmonische wereld op deze aarde.

Het werd het thema voor de l’Ouverture van 4 – 5 mei.
Welke tekenen vertonen zich aan de open wand van mijn dagelijks leven. Welke signalen geven ze mij. Waardoor ik wat zicht krijg op het mogelijke nieuwe dat deze lente mij brengen kan.

Ik dacht aan de zon die mij verwelkomt uit mijn slaap. Hij is voor mij een teken aan de wand van de hemel en zo ook de maan. ik leef op een planeet, ergens in het heelal, met daarop miljoenen mensen en dieren in een prachtige natuur. Alles wat op deze planeet gebeurt heeft direct invloed op mij en iedereen. Al die beelden, al die gedachten die ik opvang via de media stromen de oase van mijn eigen gedachten binnen en zo vraag ik mij soms af ….wie denkt in mij?

Naar wie luister ik eigenlijk?

Heel de natuur is optilt en de mensheid, die er op leeft ook, Gelukkig weet en ervaar ik ook dat wij dagelijks vanuit een onmetelijkeliefdesbron worden begeleid. Voelen we inspiratie in ons doordringen en geven die aan elkaar door. O wat geniet ik van de telefoontjes en mailtjes. We ontdekken de ruimte van een liefde die niet oordeelt en onze intuïtie voedt.

Ons onderscheidingsvermogen is aan het groeien waardoor we andere keuzes gaan maken. Oude angsten veranderen in de kleur van vertrouwen. Dit is gaande niet alleen in mijn leven maar op de hele aarde, ook al heeft het de schijn tegen.

Ik heb het gevoel in twee werelden te leven, die onafgebroken in elkaar overvloeien. Een oude wereld met koningen en koninginnen in vele hoedanigheden en een andere nieuwe wereld waarin iedereen zijn eigen leider is, zijn intuitie volgt in diensbaarheid aan de evolutie in de Schepping.

1. mei zal het Pinksteren zijn. Voor christenen is dit een groots feest ter ere van de geest. De goddelijke Geest Kracht , welke zo rijkelijk in ieder mens aanwezig is en door ons zo vaak verwaarloosd wordt. Op die zondag tijdens de liturgie schenk ik aan de Vredeskerk in Amsterdam een vijftal werken van mijn vader, Pieter van Velzen. Het zijn vijf schilderijen die hij in de jaren zeventig schilderde. Zie voor informatie http://www.amsterdam.vredeskerk.nl/adr.index.htm.

Het Maria beeld wat op deze site is ook door mijn vader gemaakt. Moge deze lente de geestkracht in tot bloei komen.

unamore