Lieve mensen

Het jaar nadert zijn einde. De bladeren vallen van de bomen. We branden kaarsjes  en warmen ons aan elkaar. Het was een jaar vol botsingen en onvervulde wensen, niet alleen in mijn leven, maar overal in de wereld ging het er heftig aan toe. De uren vlogen voorbij alsof het kwartieren waren en toch lijkt het nu eeuwen geleden dat ik in de zomer zo intens genoot van het Holland Festival en een warme zon op het balkon.

7–8 december heeft de l’Ouverture het thema \\leven in schoonheid\\ Vanaf 13.00 tot 17.00 uur.

In dit weekend kun je naar eigen behoefte rond kijken en aan de ronde tafel van gedachten wisselen. Ook kun je een schilderij voor een maand lenen voor 50 euro. Zou je het liever willen kopen dan is in deze komende l’Ouverture het mogelijk voor de helft van de prijs. (ook voor je vrienden)

Ik had over dat voorstel in mijn vorige mail al geschreven. Het ontstond tijdens de commotie in ons land over het Sinterklaasfeest. Die dagen kreeg ik een onstuitbaar verlangen naar een tijd, die meer harmonie in ons land zou voortbrengen.Wat kan ik doen ? zo dacht ik toen.

Zoals jullie van mij weten is het jammer dat geld soms een belemmering kan zijn om een schilderij van mij te kopen, juist als een bepaald schilderij de kwaliteit van leven en wonen kan beïnvloeden. Dan wil ik altijd zoeken naar een oplossing. Wie weet is mijn voorstel dit keer voor iemand de oplossing.

In de dagen dat ik deze rondzendbrief aan het versturen was, zag ik op de tv een documentaire over vrouwen in ons land, die nog in klederdracht rondlopen. Weer een thema voor mij uit andere tijden die botsingen in onze samenleving met zich meebracht. Daarom juist interessant om eens naar te kijken.  Ik dacht, toen ik de vrouwen zag, dat ze wel op kleine vissersboten leken.

Fascinerend vond ik ze met die witte kappen en sommige met bolle zeilen over hun schouders.

Vrolijk en sterk leefden deze ingesnoerde vrouwen aan de wal en nu op hoge leeftijd in de stoel of achter de rollator.

Soms deden zij mij ook denken aan kleurrijke sprinkhanen of een ande r soort hardwerkend insect, dat in groepen leeft.

Sinds 1600 bestieren zij het huishouden, de opvoeding van de kinderen, de hele infrastructuur op het land lag in hun handen. Hun kennis daarover is verloren gegaan. Zij wordt nauwelijks nog doorgegeven aan de dochters. Ook de huishoudschool is verdwenen. Hoe nu het huishouden te doen naast ons werk?  Hoe hang je de was zo op dat ze snel droogt en nauwelijks hoeft te strijken. Uit andere landen zijn er wel vrouwen en ook wel mannen, die nu voor ons kunnen strijken, stofzuigen, dweilen, onze kleding verzorgen etc.. Dus lukt het wel om ons huis leefbaar te houden.

Ook aan me zelf merk ik dat het huishouden geen interessante bezigheid meer is voor een vrouw ... ook niet voor een man die ook in huis woont.

Zo was mijn eerste indruk ... na die documentaire over de vrouwen,die nog in klederdracht rondlopen en die ik zag als waren ze kleine zeilboten verbonden met hun mannen op zee. Deze vrouwen hadden een zekere balans met hen gecreëerd.

Door de verandering in die balans die vooral na de oorlog ontstond, kleedt de vrouw zich nu anders …..al draagt ze ook graag broekpakken om de man te spiegelen, een balans te creëren. Maar daarbij loopt ze soms graag op hoge hakken, met een laptop in haar tas met de mannen mee in hun visie over de structuur van onze samenleving en hun wensen daarin. Toch worstelt zij nog wel met haar vele taken, die daardoor zijn ontstaan. Een echte nieuwe balans is nog niet gevonden, ook al lijkt dat soms wel zo.

Op mijn atelier probeer ik nu schilderend te proeven aan de energie van Aquarius.

Een energie waarvan ik ervaar dat zij ons inspireert meer in balans te komen met onszelf en met elkaar en zo een samenleving te creëren, waarin ieder zich veilig en gelukkig kan voelen. De kiem daarvoor is al in ons gelegd. We zullen steeds vaker merken dat de kracht van intuïtie in ieder van ons toeneemt, zo ook een innerlijk weten en kennis over hoe te leven met de aarde en de mensen om ons heen. We zijn zichtbaar in evolutie of misschien is het wel revolutie.

Lieve jij, ik hoop je in het nieuwe jaar weer terug te zien in een l’Ouverture d’Unamore of misschien wel op facebook, daar vind je mij onder de naam Unamore L’Ouverture.