Lieve jij

De dagen zijn nu op zijn kortst. Een fluwelen duisternis vol kleine lichtjes omzoomd haar.

Straks op 21 december keert de zon zich en langzaam aan zal het lichter worden. Een nieuwe lente kan ons bereiken. Dit jaar was er veel drama in de wereld.

Deze dagen worden er overal voorbereidingen getroffen voor de komende feestdagen. Kerstbomen worden opgetuigd. Hoe ze te vieren zonder dat de dramatische ontwikkelingen in de wereld mij zo raken dat het mijn denken en handelen op hol doet slaan, of de neiging doet opkomen om te vluchten. Met deze vraag werd ik vandaag wakker. Terwijl ik voor mij zelf een antwoord wil vinden, schrijf ik jou.

Deze dagen zijn voor mij een herinnering aan de geboorte van Jezus van Nazareth, ooit ergens in de tijd. Ik wil hem eren en ook het schitterende zonlicht dat weer terug keert in ons dagelijks leven. Door de eeuwen heen zijn deze dagen ook dagen van hoop op vrede geworden voor de gehele wereld en in ons zelf. Dit verlangen werd en wordt nog steeds geïnspireerd door een energieveld van vrede en liefde dat nu dicht om de aarde heen hangt. We ademen het in en worden er door gevoed. De grote klimaat conferentie zal van deze invloed kunnen profiteren. Daar is geen ontkomen aan. Ook al zal het misschien voor velen de schijn hebben van niet.  De mensen zijn zoekende het drama van onze wereld te stoppen. Zij ontmoeten elkaar, spreken elkaar en dit  kan hun harten niet onberoerd laten.

Ik denk aan Jezus van Nazareth. Hij, die als eerste mens, in een diep duistere periode van de geschiedenis van de mensheid, sprak over het goddelijke aspect dat in ieder van ons aanwezig is. Hij getuigde van deze aanwezigheid. Dit goddelijke aspect in ons verlangt dat het hier op de aarde een paradijs is. Ons ego is echter zo in beslag genomen door het materialistisch denken dat we het paradijs zo gecreëerd hebben dat we er nu bijna onder bezwijken. We moeten anders gaan denken over het paradijs dat de aarde is. Dit wordt mogelijk als we het brandpunt van onze aandacht verleggen naar een gebied in ons zelf dat boven het lagere gelegen ego uitgaat. Een gebied in ons dat niet beroerd wordt door verstorende omstandigheden van buiten af en het drama niet kent. Waar we de waarnemer zijn in plaats van ons zelf te verliezen in het drama dat we met elkaar gecreëerd hebben. Deze houding die ik bij Jezus terugzie en die bij wijze mensen al duizenden jaren in belangrijke culturen bekend was, laat zien dat het voor ons allen mogelijk kan zijn, ons los te koppelen van het drama, waar we nu in terecht gekomen zijn. Zo kunnen we uit de sfeer van angst  stappen, waarmee we ons zelf dagelijks voeden, vooral via de media. Laten we beseffen dat als we zo een waarnemer zijn niet op de vlucht zijn. Wij kijken dan vanuit een hoger bewustzijn. Het lagere ego is in rust en ontspannen.  Onvoorwaardelijke liefde ontwaakt en ook het inzicht dat het lijden doet rijpen en een ongekende kracht vrijmaakt om antwoorden te vinden de problemen van deze tijd. Deze houding overschrijdt  grenzen die voorheen blokkades waren. Er is dus hoop lieve jij en een reden om een toost uit te brengen op dit aspect in de mens, als we straks het leven te vieren.

Ik zie deze dagen dat er mensen zijn, die met de post een kartonnen bordje toegestuurd krijgen met het opschrift ook aan de kinderen te denken, die niet te eten hebben. Op zo’n moment schiet ik zo het drama van deze wereld binnen. Een volgende dag raak ik van streek bij het zien van foto’s over de jaarlijkse slachting van vele dolfijnen onder toeziend oog van de regering van Denemarken. De zee is daar rood gekleurd. Het drama staat op mijn netvlies. Telkens komt het terug. Hoe dit te stoppen. Is het mogelijk?

Waarschijnlijk ben jij ook een van die velen die, in dit nu bijna voorbije jaar, diverse mails van mij ontving met petities om wetgevingen te blokkeren, die de vrijheid en de gezondheid van mens en dier, ja heel de aarde aantasten. Vanmorgen vraag ik mij ook het volgende af; voed ik ,wanneer ik de petities onderteken en doorstuur het drama dat we hier op aarde al miljoenen jaren creëren of lijkt dat maar zo …. Ik hoop, dat wanneer ik me van het drama loskoppel in de houding van een waarnemer en zo luister naar de stem van mijn hart, daar op die plek, mijn denken en voelen op een octaaf hoger kan waarnemen …..dat het dan mogelijk kan zijn een petitie te ondertekenen zonder het drama te voeden. Ook al is de toon van de petitie arrogant. De energie van mijn naam zal op het moment dat ik haar onderteken vanuit een onvoorwaardelijke liefde voor het leven zelf, een lichtpuntje zijn die de wereld nodig heeft.

Lieve jij, ik wil je ook nog het een en ander meedelen over de l’Ouverture d’Unamore. In het nieuwe jaar is het 10 jaar geleden dat ik de l‘Ouverture d‘Unamore startte. Ik wil in het volgend jaar daar met elkaar bij stil staan en ontdekken wat dit gebracht heeft en waar het naar toe mag groeien. Voor nu wil ik je alvast de thema’s voorstellen van de komende maandelijkse l’Ouverture weekenden. Misschien veranderen ze nog.

Voor de komende feestdagen wens ik je vrede en de warmte van haar liefde.

Je unamore