Lieve mensen

Er is veel aan het verschuiven niet alleen bij het ijs in de zuidpool en voor hele bevolkingsgroepen. Maar ook in mijn eigen leven, nu Reinbert de Leeuw naar de wereld van Licht en Harmonie is overgegaan.

Hij behoort bij het muzikale landschap van mijn leven. Mijn lieve moeder was pianiste en wekelijks kwamen de leerlingen bij haar op les. ik genoot volop van de klanken, die in huis circuleerden. Toen ik wat ouder werd, raakte ik verslingerd aan de Jazz. De moeder van Pim en Ruud Jacobs had een ballet studio, waar zij mij onder haar hoede nam in haar lessen in vrije dans expressie waar haar zoons ons toen bij begeleidden. Tegen het einde van de jaren ’60, koos ik er voor om mijn behoefte aan expressie, vooral in het schilderen alle kans te geven. Diep geraakt door het muzikale spektakel van de opera “Reconstructie” in Carré, waar muziek, dans, theater en beeldende kunst gezamenlijk een ode brachten aan de vrije expressie over wat toen leefde in het bewustzijn van de jonge componisten van toen, zoals Reinbert de Leeuw en Louis Andriessen en enkele anderen, voelde ik in mijn ziel verwantschap met hen ontstaan en stuurde daarna een groot schilderij in voor een kunstveiling om geld te verzamelen voor Vietnam. Louis Andriessen, die toen voor het eerst wat geld had verdiend, kocht daar mijn schilderij over de zon. Vele jaren later kocht hij een klein werkje over de maan en nog een groot schilderij over het stadsleven in Amsterdam.

Zoveel als mogelijk was volgde ik deze vernieuwers in de muziek, gulzig dronk ik van hun klanken. Nu die aimabele en zo toegewijde minnaar van de Klank gestorven is, voelt het alsof een vriend er niet meer is. Er heeft een verschuiving plaats gevonden in mijn leven ... een leegte is er ontstaan, die ik deze dagen opvul met herinneringen. Het is die mooie glimlach van Reinbert de Leeuw die telkens opnieuw weer tevoorschijn komt, zodra ik aan hem terug denk.

Alles lijkt te schuiven en niets hoeft niet meer zo te zijn van wat het ooit was. We zijn onderweg naar een nieuwe era. Er is geen ontkomen aan. Met al wat we nu weten, worden er met grote inzet velen nieuwe wegen, nieuwe mogelijkheden ontworpen, die moeten leiden naar een meer respectvol omgaan met de aarde, die ons draagt en voedt en al wat er op leeft, ook ons, de mens. De architect Remco Koolhaas is een van hen die onderzoek doet naar het nu open land voorbij de steden ……hoe in dat land te leven …hoe die lege gebieden weer bij ons leven te betrekken. Ik denk daar vaak over na als ik in de trein zit. Maar kom niet verder dan mijn vraag ….Remco Koolhaas en velen met hem wel. Laten we ons verheugen op al wat mogelijk kan worden.

7-8 Maart is de komende l’Ouverture d’Unamore. Naar aanleiding van de internationale vrouwendag, heb ik ervoor gekozen om ons te gaan verdiepen in de rol van de vrouw in onze samenleving. Een ruim aantal schilderijen die ik in de loop der jaren over haar rol schilderde, heb ik daar voor uitgezocht.

4–5 april heeft de l’Ouverture het thema de invloed van de zon en de maan op de aarde en haar bewoners.

lieve jij, schuif fijn mee ... geniet daarbij van je eigen creativiteit en inzichten.

je unamore met liefs en vertrouwen