lieve mensen

Het is volop zomer geworden. De vogels zijn uitgevlogen en veel mensen zijn hen daarin gevolgd. Kleurrijk en vol klanken danst de stad. De vaantjes op de torens stralen fel in het zonlicht. Als ik door de stad loop, hoor ik nog maar nauwelijks mijn eigen taal spreken. De terrasjes zitten vol.

Ontspannen, genieten we van elkaar en de schoonheid om ons heen. Afstand nemen van werk en huis, hoe doen we dat in een tijd waarin alles geregeld wordt vanuit verschillende disciplines.

We lopen doorgaans door een labyrint van mogelijkheden en hopen bij ons eigen unieke zelf uit te komen …die te ervaren en hopelijk iets daarvan te begrijpen en vooral dat het ons levensvreugde kan geven.

De komende l’Ouverture op 5 – 6 augustus

gaat over Juda, een zoon van Jacob en Lea ….uit een verhaal dat ons is overgeleverd, meer dan duizend jaar geleden, over een familie van 13 zonen en een dochter in Palestina.

het energieveld van Juda, zoals ik zijn ziel aanvoelde al schilderende

Deze vierde zoon begeleidt terecht het laatste hoofdstuk in het boek „ Nieuwe wegen in de communicatie” van Tilly Dinger en Rineke Schoonenboom-Michelbrink. Het hoofdstuk gaat over
“andere wegen en nieuwe perspectieven”. “in volle glorie ons menszijn vieren”

Deze nomaden zonen kenden ook een innerlijk labyrint waarin ze op zoek waren naar een ervaring van een vredig geluk met zichzelf. Tijdens het schilderen kwam ik in contact met hun energie en hun zoektocht die vooral een worsteling was. Ook Juda zal ons n.a. van het schilderij daar verslag van doen.

In de vorige l’Ouverture raakten we diep onder de indruk van Levi, hoe hij uiteindelijk zijn wezenlijke kern gevonden had. Toen al kijkend naar zijn energie voelden ieder ons hoe een intense straal van liefdes energie ons als het ware omhelsde.

We durfde nauwelijks nog te spreken. We waren overdonderd

Het leven van de zonen van Jacob is inspirerend en het blijkt nu dat slechts een zoon tijdens een l’Ouverture al heel veel teweegbrengt. De komende l’Ouverture zal dat waarschijnlijk weer zo zijn. Maar misschien komt ook de 5e zoon, die de naam Dan draagt, nog aan de beurt.

De interne verhuizing

Langzaam krijgt de kamer zoals je ziet zijn inkleuring. Joera en ik zijn op een houten vloer uit geweest en in de maand september kan die gelegd worden. Dat betekent dat ik voorlopig nog niet tot schilderen kom. Ook mijn verjaardag, de 75 al, daar nog niet in gevierd kan worden. Ik wil dit jaar mijn verjaardag feestelijk vieren en zo hoopte ik dat de kamer dan klaar zou zijn en een nieuwe fase van leven en schilderen daarna zou kunnen ingaan. Maar dat duurt nog wel even.

Hoe ik mijn verjaardag nu wil beleven moet ik nog bedenken.

Dit levensjaar was voor mij bijzonder en ik heb de indruk dat ik iedere dag weer meer in de richting ga van de kern van het wezen die ik ben. De l’Ouverture weekenden hebben daar zeker toe bijgedragen, met dit jaar de herinneringen aan de „gesprekken” met de stammoeders van de oude volkeren van onze aarde en nu met de zonen van Jacob.

lieve jij, dit was weer mijn maandelijkse groet met info uit de l’Ouverture d’Unamore.

Ik wens jou een heerlijke warme ontspannen zomer toe