lieve mensen

De winter tijd die bij uitstek geschikt is om te reflecteren op wat er gaande is in de wereld en in onszelf is nu bijna voorbij. Tot mijn schrik merk ik dat in deze mooie inkeertijd, ik me geconfronteerd voel met een ervaring, die mij steeds dieper terecht doet komen in een doorgeschoten ongure wereld. Politici, leidinggevenden aan bedrijven, waar ook de scholen en universiteiten nu bij ingedeeld zijn, evenals de culturele instellingen en de gezondheidzorg, zich vooral gericht hebben op het financiële aspect ervan.

Er is door hen op andere wijze nagedacht over de kwaliteit van het o zo korte en kostbare leven, dan ik gehoopt had. Een leven dat ons gegeven is om te leren wat liefde en schoonheid kan zijn. Waarschijnlijk is er vooral partijpolitiek gedacht en hoe winstgevend het bedrijf kan zijn. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Ontstaan er bedrijfjes en instellingen waar men juist verlangt op een meer respectvolle manier met elkaar samen te werken voor en in het grote geheel van onze samenleving. Maar toch ondanks al die mooie initiatieven, voel ik me vandaag een slaaf van een schrijnende situatie. Waarin ik zelfs gedwongen word mijn lichaam af te staan aan een groepje mensen, die ik niet ken. Tenzij ik dat niet wil.

Het is goed te weten, hoe orgaan donatie in de praktijk iets geheel anders is dan de politiek ons voorhoudt. Vandaar dit interview, dat ik jullie meegeef, met John Consemulder van HealingSoundMovement TV met Ger Lodewick. Ambassadeur van de beweging in Nederland, die zich tégen orgaandonatie keert. O.a. via de actiegroep ‘Neen Tegen Orgaandonatie’. Een verhelderend en zeer actueel en relevant interview over zijn boek ‘Wat je over Orgaandonatie Zou Moeten Weten’ en over de zin en onzin van (en waanzin van verplichte?) orgaandonaties (en transplantaties), maar uiteindelijk ook een prachtig gesprek over de essentie van het leven, ons zelfbeschikkingsrecht, zelfliefde en echte naastenliefde! John Consemulder zegt o.a in dat interview dat een kernvraag…… niet gesteld is “Ben je bereid je organen na je dood af te staan, ook als je zeker weet dat je nog leeft, maar wel hersendood bent verklaard, omdat je lichaam (lees hersenen) niet meer reageert op bepaalde prikkels? Ben je bereid om je dan zonder narcose open te laten snijden, terwijl de kans groot is dat je alles voelt en je vóór de operatie wellicht nog bij had kunnen komen?” Als de vraag op deze manier, de volledig juiste manier! zou worden gesteld, dan zouden weinig mensen zich meer laten registreren en zouden er in het medische circuit bijzonder weinig organen terechtkomen…” Ook wil ik je een artikel meegeven dat voor het eerst in 2011 in het Psychologie Magazine stond. Het is een verhaal van een jonge moeder, die haar gewonde zoon naar het ziekenhuis brengt. De jongen sterft en zijn organen worden gebruikt /benut voor orgaandonatie.

En nu dan aandacht voor de l’Ouverture d’Unamore

Zebulon de 10de zoon in de familie van Jacob, die in Bijbelse tijden leefde, was op een andere wijze vertrouwd met het stervende lichaam, waarin hij leefde, dan wij in deze tijd met alle mogelijkheden tot uitstel. Tijdens de l’Ouverture van 3 – 4 Maart kijken we naar zijn leven via het schild dat ik voor hem maakte in 1999. Wat kan hij ons vertellen?

Zebulon de 10 zoon van Jacob en de derde zoon Bilha_

In HET BOEK \\NIEUWE WEGEN IN DE COMMUNICATIE\\ van Tilly Dinger en Rineke Schoonenboom-Michelbrink introduceert en begeleidt het schild van Zebulon het hoofdstuk van ontvankelijkheid en ware expressie. lieve jij, geniet zolang het nog kan van dit winterseizoen, wie weet komt er nog sneeuw en is de wereld even stil en zacht ... door al die prachtige sneeuwkristallen. Zij zullen ons inspireren om in alle oprechtheid ons te ontdoen van al wat ons belaagt in onze vrijheid om het leven te eren, ieder op zijn unieke eigen wijze.

unamore