lieve mensen

De bladeren aan de bomen krijgen al een donkere kleur.
Een zomer trekt langzaam weg.
Waar zal ze heen gaan? Hoe zal ik haar herinneren?

De metamorfose van de kamer, waar ik mijn schilderijen straks weer zal opslaan en mijn computer komt te staan, zal mij haar helpen herinneren. Zij zal me voeden met al de inzichten over de ware werkelijkheid van het leven, waarvan ik schoorvoetend beetje bij beetje dit jaar meer van kon begrijpen. Ook van mijn eigen leven – het pad van mijn ziel. Zo kleurrijk als mijn kamer.

Wanneer de vloer gelegd is en de kamer ingericht, dan zou ik graag tijdens een l’Ouverture het feit willen vieren dat ik dan 75 jaar zal zijn en er een nieuwe mooie fase voor mij ligt. Een fase waarin ik weer vaak zal schilderen. ik popel om te beginnen aan een schilderij over Parijs als een bijzondere lichtstad.

Hoe die viering er uit zal zien, zal ik in de volgende mail je laten weten.

Op 25 Augustus is het 75 jaar geleden dat ik wonder boven wonder geboren ben. Niemand had dat verwacht. De artsen hebben mijn armpje moeten breken om mij veilig uit de schoot van mijn moeder te bevrijden, waar ik klem zat in een vlees boom. Direct daarna werd ik op een houten kruisje gespalkt en de zusters die naar mij keken dachten aan Jezus Christus, hoe Hij destijds aan het kruis was gestorven.

Mijn moeder die de operatie ook ternauwernood overleefd had, kon me niet in haar armen nemen …en niemand kon dat omdat ik vast zat aan een houten kruisje. ik had dagen lang nauwelijks kracht om te drinken uit een flesje dat aan mijn mondje werd gelegd.

Zo kwam ik in dit leven terug om de weg van mijn ziel te herinneren en de openbaringen die Jezus van Nazareth tijdens zijn leven de mensheid had gegeven. Hij vertelde over de Oer- Bron van ons leven, over de oneindige scheppende liefdes energie, in het grootse grenzeloze universum, waar ook wij hier op aarde in aanwezig zijn.

De komende l’Ouverture op 2-3 september

Kijken en luisteren we naar de 5de zoon van Jacob en Lea van een nomaden familie, die misschien wel 800 jaren voor de komst van Jezus op aarde leefde.

Deze familie had de missie het geloof in de ene God door te geven te midden van stammen die vele goden aanbaden en tevens werden zij uitgedaagd een begin te maken van een beleving van broederschap in familie verband en daarbuiten met andere volken. We zien bij al de zonen hoe problematisch en verdrietig dat voor iedere zoon en de dochter is geweest. Hoe ze daar mee geworsteld hebben en in latere levens dat pas konden overstijgen.

Het aanstaande l’Ouverture weekend vertelt Dan, de 5de zoon van Jacob ons daar over. Ik lees op die middagen voor uit het opgetekende gesprek dat ik 20 jaar geleden met hem had over zijn leven als Dan. Waarna ik zijn schild kon maken, waarin ik hem heb afgebeeld als een verlichte ziel, dat hij werd op zijn pad door vele levens heen.

In het boek „Nieuwe wegen in de communicatie” van Tilly Dinger en Rineke Schoonenboom – Michelbrink treffen we deze zoon ook weer aan. Hij begeleidt het hoofdstuk dat als titel heeft: Het hart als bezielende spil. Liefde, ruimte en stilte als nieuwe open koers.

lieve jij, ik groet je vol vertrouwen in de mogelijkheden, die we in ons hebben om vanuit liefde met elkaar in deze wereld te leven.