Lieve minnaars en minnaressen van het leven.

Het zomert.

De bomen staan in blad, bloemen bloeien.

De jonge vogels zijn uitgevlogen. De scholen gaan dicht en iedereen verlangt te genieten en zijn vleugels uit slaan.

Het centrum van Amsterdam, O die heerlijke vrije stad, waarin ik woon, trekt deze maanden veel mensen aan. Dagjesmensen en toeristen zwermen in grote getale uit over de stoepen, fietsen langs de grachten, kijken vanuit hoge sightseeings-bussen mijn huis binnen. Ik zie ze in winkels, musea, concertzalen en op terrasjes. Bots tegen ze op bij de bloemenmarkt. In lange rijen staan ze voor het Anne Frank Huis.

Ze zitten in rondvaartboten, fietstaxi’s en in de koetsjes met de paarden.

Ze kopen van alles en nog wat.

Hoe is het om vrij te zijn …..in werkelijke vrijheid te kunnen leven en je talenten te ontwikkelen, vriendschap te ervaren en te hopen en ook te geloven in een harmonische wereld, waarin alles transparant kan zijn en de leugen verdwenen is.

In deze tijd ervaren we pijnlijk dat veel aan het licht komt. Oorzaak en gevolg van ons handelen worden steeds sneller zichtbaar, ondanks wanhopige pogingen de oorzaken van al de ellende en chaos waarin we met zijn allen zijn terecht gekomen te camoufleren. Grote politieke missers ook op financieel gebied worden nu afgewenteld op hen die daar niet werkelijk verantwoordelijk voor waren of zijn.

Kunstuitingen die we zo nodig hebben om onze ziel te voeden worden in de meeste Europese landen nu beperkt. Voor de zelfreflectie van iedere kunstenaar of uitvoeder van een kunstvorm kan dit zuiverend werken. Toch zijn de forse bezuinigen op cultuur, om economische reden, zoals we nu meemaken schadelijk voor de ontwikkeling van heel de mens. De kunst stijgt nu eenmaal uit boven het gewone product dat in de winkel ligt en kan daar niet mee vergeleken worden. Toch wordt zo naar kunst gekeken door onze beleidmakers.

Het is aan ieder van ons te onderzoeken wat deze bezuinigingen betekenen, wat dit met onze ziel doet en ook voor onze leefomgeving. En dan hoop ik dat deze inzichten leiden tot het wezenlijke van de kunst zelf. Dat daarvoor gekozen zal worden door zowel de kunstenaars, als de genieters, als wel de politiek.

Ik geloof nog steeds dat we onderweg zijn naar een nieuw ongekend liefdesparadijs op aarde, daarvoor hebben we nog veel te leren. Gelukkig krijgen wij in deze tijd de juiste lessen waarmee de mens dit mooie paradijs eens zal bereiken en in leven. Laten we moed houden en door gaan met de nodige veranderingen die daarvoor nodig zijn.

Toen ik op de Nassaukade kwam te wonen droomde ik van een prachtig kleurrijk huis. Af en toe nam ik de tijd om een muur of deurlijst te schilderen. Deze zomer is de grote kamer, waarin ik jullie ontvang tijdens de l’Ouverture weekenden, aan de beurt. De verlichting wordt beter en alles opnieuw gestuukt en geverfd. Het is een mooi project en wie mij daarbij wilt helpen is van harte welkom. Misschien voor een ochtendje of een middag of een hele dag, wie weet?

Ik zal er een paar maanden mee bezig zijn en vraag me af of in september de kamer wel klaar kan zijn. Ik verwacht van niet, omdat de stukadoor pas begin augustus kan komen. Ook wil ik dagelijks een dagdeel werken aan mijn serie voor Parijs. De schilderijen zijn wel al klaar. Maar ik wil er ook weer een inleiding bij schrijven zoals ik dat voor de andere steden heb gedaan. Het kan daarom zijn dat ik pas in oktober weer kan starten met die verrukkelijke maandelijkse l’Ouverture weekenden. Ik zal het jullie bijtijds laten weten.

Gelukkig is er voor troost altijd nog mijn site; www.unamore.com waarop je mijn schilderijen kunt zien en die nu ook een kijkje geeft in de lange tentoonstellingstour in Portugal, die zo mooi eindigde in Het Rosa Spier Huis in Laren.

Ik wens iedereen een heerlijke zomer tijd in Licht, Liefde en warmte. En….mochten je verlangen naar de klanken van Del Silencio dan raad ik je aan hun prachtige site op te zoeken en je daar te laten verrassen. www.delsilencio.nl