Het sneeuwde die dag en later werd het zelfs nog kouder. Zodra we buiten waren striemende, snijdende wind in ons gezicht. In Maastricht lag zelfs een pak sneeuw.

Alles gaat mee in een volslagen ongekende verandering. Dat wordt nu wel steeds duidelijker.
Vele zekerheden verliezen hun veiligheid, ook de zekerheid over een komende lente. Zou ze nog wel komen en wanneer dan? Mij fascineert het om te zien hoe we met het wegvallen van zekerheden denken of al weten om te gaan. Veranderingen brengen ook zo hun humor mee. Dat bleek ook weer bij de nieuw gekozen paus, deze blijkt een Jezuïet te zijn, die als Franciscus wil leven.

Ontstaat  humor als het net even anders gaat dan je verwacht? Dikwijls vergaat het mij zo. Soms duurt het wel even, maar dan haal ik er altijd wel weer positieve kracht uit. Waarschijnlijk omdat het mij terug brengt naar de essentie van mijn leven. Hoe begrijp ik haar, hoe leef ik haar ?
Het geeft mij energie om daar dagelijks even bij stil te staan en over na te denken en vooral op momenten als gevraagd wordt snel te reageren of een mening te hebben.

Het wonderlijke van deze tijd is wel dat ik nu soms iets nieuws zie ontstaan in mij zelf, ook om me heen. Dat nieuwe heeft vaak te maken met een al wat meer open ruimte in mijn denken.

Dierbare lezers en lezeressen van mijn rondzendbrieven en de l’Ouverture, laten we vooral genieten van de mogelijkheden die ons nu gegeven worden en met vreugdevol enthousiasme onze weg vervolgen. Hoe heerlijk is het dan elkaar weer te ontmoeten in een l’Ouverture. De inspiratie van elkaar te ontvangen. Straks in de komende l’Ouverture zal die weerkaatst worden door de schilderijen, die soms in rijtjes tegen de muur staan, zodat je er tussen snuffelen kunt.

Lieve jij, ik wens je een lente toe waarna je al zolang verlangt. Een lente die zingt van bloesemende bomen en bloemen in allerlei kleuren

unamore